Szklane koraliki. Opowiadania

Na debiut Rynkowskiej składa się dziewiętnaście opowiadań. Zawrzeć je tu trzeba w króciutkim fragmencie z zamykającej książkę "Miniaturzystki": 

     "– Nie da się zrozumieć, dopóki człowieka coś podobnego nie spotka. Jak wielu zresztą innych rzeczy – powiedziała z wyczuciem."

Kobiety u Rynkowskiej są jak porcelanowe figurki puszczańskich zwierząt w jednej z białowieskich restauracji. Cholernie piękne, cholernie kształtne, cholernie drogie i są też zapewne cholernie kruche, skoro wszystkie stoją w szklanej gablocie. Co warte wzmianki, bo bohaterowie Rynkowskiej są otoczeni przez nią nieczęsto spotykaną w literaturze pielęgnacją. Na tę pielęgnację składa się nie tylko głębokie rozumienie ludzi, ale i języka, w który należy ludzi ubierać.